Αφιέρωμα σε έναν πολύ αξιόλογο ποιητή ,τον 2ο νομπελίστα Έλληνα ποιητή μας ,τον Οδυσσέα Ελύτη!
Άξιον εστί (Ελύτης) from ezareva
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014
ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ
![]()
Αναρτήθηκε σήμερα και η Τράπεζα Θεμάτων για τη Β΄Λυκείου .Για περισσότερες πληροφορίες μεταβείτε εδώ!
Αν και καταργήθηκε ας της ρίξουμε μια ματιά να πάρουμε ιδέες.
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ(Επί Ασπαλάθων ,Γ. Σεφέρης)
font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
ιουστινα νταιανα αναστασια.doc by fedrats1252
edrats1252 Νέο Έγγραφο Του Microsoft Word by fedrats1252 >
Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014
Αρχαία Ελληνικά Γ Λυκείου (Φιλοσοφικός Λόγος)
Οι μαθητές της Γ Λυκείου Θεωρητικής Κατεύθυνσης μπορούν να συμβουλευτούν και την παρακάτω ιστοσελίδα για επιπλέον πληροφορίες .
Καλό διάβασμα! Πλάτων Πρωταγόρας(διαβάστε εδώ)
 |
Η Σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ .Διακρίνονται ο Πλάτων αριστερά και ο Αριστοτέλης δεξιά .και Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια και Πολιτικά ) |
Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ, ο ποιητής ,ο αγωνιστής ,ο άνθρωπος!
Ποιήματα του Αναγνωστάκη μελοποιήθηκαν από πολλούς αξιόλογους συνθέτες. Επέλεξα να ακούσουμε δύο καταπληκτικά τραγούδια !(Δ. Παπαδημητρίου και Μ. Θεοδωράκης.)
Τα τραγούδια τα ακούσαμε με τους μαθητές της Γ΄τάξης στα πλαίσια του σεναρίου στο μάθημα της Λογοτεχνίας Γ΄Λυκείου(Επιμόρφωση Φιλολόγων στις Τ.Π.Ε. στο ΠΡΩΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ).
Γνωριμία με έναν πολύ αξιόλογο συνθέτη ,τον Δημήτρη Παπαδημητρίου!Είναι ο συνθέτης του τραγουδιού Σκάκι ,που το ακούσαμε προηγουμένως.
Ένα πολύ ωραίο σίριαλ με καταπληκτικά τραγούδια !Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που νιώθουν ακόμη παιδιά .
Σάββατο 2 Αυγούστου 2014
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Β ΛΥΚΕΙΟΥ
Αφιέρωμα στο μεγάλο Έλληνα ποιητή και νομπελίστα
Θα ασχοληθούμε με ένα πολύ σπουδαίο ποιητή ,το Γεώργιο Σεφέρη.Ο Γιώργος Σεφέρης γεννήθηκε το 1900 στη Σμύρνη. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ
Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο .Ας το απολαύσουμε!
Η σχέση του Σεφέρη με την παράδοση και τη γλώσσα υπήρξε μοναδική !Επιλέξαμε από ένα κείμενο αντιπροσωπευτικό των όσων προαναφέραμε.
Το πρώτο κείμενο αναφέρεται στην παράδοση και ήταν το θέμα της Έκθεσης στις Πανελλήνιες το 2008.Μπορείτε να το διαβάσετε ,μεταβαίνοντας εδώ
Το δεύτερο αναφέρεται στη σχέση του με τη γλώσσα:
Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε μιὰ γλῶσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα
καὶ χαριτωμένη, ποὺ ἀντέχει ἀκόμη, μολονότι ἔχουμε ἐξαπολύσει ὅλα τὰ θεριὰ γιὰ
νὰ τὴ φάνε. Ἔφαγαν ὅσο μπόρεσαν, ἀλλά ἀπομένει ἡ μαγιά, ἔτσι θὰ ἔλεγα,
παραφράζοντας τὸν Μακρυγιάννη. Δὲν ξέρω πόσο θὰ βαστάξει ἀκόμη αὐτό. Ἐκείνο ποὺ
ξέρω εἶναι ὅτι ἡ μαγιὰ λιγοστεύει καὶ δὲν μὲνει πιὰ καιρὸς γιὰ νὰ μένουμε
ἀμέριμνοι. Δὲν εἶναι καινούργια τὰ σημεῖα ποὺ δεῖχνουν πώς, ἂν συνεχίσουμε τὸν
ἲδιο δρόμο, ἂν ἀφεθούμε μοιρολατρικὰ στὴν δύναμη τῶν πραγμάτων, θὰ βρεθοῦμε στὸ
τέλος μπροστὰ σε μιὰ γλῶσσα ἐξευτελισμένη, πολύσπερμη καὶ ἀσπόνδυλη.
.jpg)
Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία .Για περισσότερες πληροφορίες μεταβείτε εδώ.
Η επίσημη ιστοσελίδα του ποιητή είναι επίσης μια αξιόλογη σελίδα από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε πολλά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του ποιητή.
Με τους μαθητές της Β΄Λυκείου επιλέξαμε να μελετήσουμε τη ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ από τις πιο αξιόλογες ποιητικές συνθέσεις του ποιητή.
Γιάννης Ρίτσος «Ρωμιοσύνη»
Η Ρωμιοσύνη (γραμμένη το 1945-47 και τυπωμένη πρώτη φορά το 1954 μέσα στην ευρύτερη συλλογή Αγρύπνια που περιέχει το έργο του ποιητή από το 1941 ως το 1953) είναι μια μεγάλη ποιητική σύνθεση χωρισμένη σε επτά μέρη-ενότητες. Στη σύνθεση αυτή ο ποιητής, συνδέοντας με τρόπο προσωπικό διάφορα στοιχεία της ιστορικής παράδοσης και ποικίλους εκφραστικούς τρόπους, μας δίνει ανάγλυφη τη μορφή της Ελλάδας και των ανθρώπων της στον αδιάκοπο αγώνα τους για ελευθερία, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
I
Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
Ο δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι φωνές μες στον ασβέστη
του ήλιου.
Η ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Τα σκονισμένα σκοίνα.
Το μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό.
Όλοι διψάνε. Χρόνια τώρα. Όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό
πάνου απ’ την πίκρα τους.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια,
μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά στο λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους –
έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τα άγρια
γένια τους.
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με
ταμπούρλα.
Τόσα χρόνια όλοι πεινάνε, όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,
έφαγε η κάψα τα χωράφια τους κι η αρμύρα πότισε τα σπίτια τους
ο αγέρας έριξε τις πόρτες τους και τις λίγες πασχαλιές της πλατείας
από τις τρύπες του πανωφοριού τους μπαινοβγαίνει ο θάνατος
η γλώσσα τους είναι στυφή σαν το κυπαρισσόμηλο
πέθαναν τα σκυλιά τους τυλιγμένα στον ίσκιο τους
η βροχή χτυπάει στα κόκαλά τους.
Πάνου στα καραούλια πετρωμένοι καπνίζουν τη σβουνιά και τη νύχτα
βιγλίζοντας το μανιασμένο πέλαγο που βούλιαξε
το σπασμένο κατάρτι του φεγγαριού.
Το ψωμί σώθηκε, τα βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους.
Τόσα χρόνια πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα
όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται και κανένας δεν πέθανε –
πάνου στα καραούλια λάμπουνε τα μάτια τους,
μια μεγάλη σημαία, μια μεγάλη φωτιά κατακόκκινη
και κάθε αυγή χιλιάδες περιστέρια φεύγουν απ’ τα χέρια τους
για τις τέσσερις πόρτες του ορίζοντα.
Ο Γιάννης Ρίτσος συνθέτει το ποίημα αυτό αμέσως μετά την τραγική εμπειρία της γερμανικής κατοχής και επιχειρεί να αποδώσει τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού.
Ο ασίγαστος πόθος των Ελλήνων για ελευθερία, οι συνεχείς μόχθοι του ελληνικού λαού, ο πόνος που έχει γίνει πια ένα με την ψυχή τους, αλλά και ο ακατάλυτος δεσμός τους με τον τόπο που κατοικούν αδιάκοπα για χιλιάδες χρόνια, είναι μερικές από τις θεματικές του ποιήματος.
Ο λόγος του ποιητή κινείται συχνά πέρα από την κυριολεξία με διατυπώσεις υπερρεαλιστικές που αποσκοπούν στη συγκινησιακή απόδοση στοιχείων της ελληνικής ψυχής και του ελληνικού τοπίου. Η υπερρεαλιστική έκφραση επιτρέπει στον ποιητή τη δημιουργία εικόνων που φέρνουν στο φως τα συναισθήματα εκείνα που προκαλούνται στην ψυχή του από τη βαθιά αγάπη του για τον ελληνισμό. Η προσέγγιση του ποιητή αποδεσμεύεται από τους περιορισμούς της ρεαλιστικής θέασης και στοχεύει στη βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων, όπως αυτή διαμορφώνεται με όλη την ένταση της συναισθηματικής φόρτισης. Τα πρόσωπα και τα πράγματα του ελληνικού χώρου βαρύνουν στη συνείδηση του ποιητή όχι μόνο με την πραγματική και υλική τους υπόσταση, αλλά κυρίως με τις άπειρες προεκτάσεις που τους προσδίδει η αγάπη, ο πόνος κι οι πόθοι του ποιητή∙ αποκτούν άρα την ουσιαστική αξία που έχουν για κάθε Έλληνα, που ακόμη και σε μια πέτρα του ελληνικού χώρου βλέπει κάτι που αντιπροσωπεύει το σύνολο της πατρίδας του.
Η συναισθηματική φόρτιση του ποιητή που είναι εμφανής σε όλο το ποίημα δικαιολογείται όχι μόνο λόγω της έκτασης που έλαβαν οι απώλειες και οι κακουχίες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αλλά κι από τη διαφαινόμενη ελπίδα του -κυρίως στις επόμενες ενότητες του ποιήματος- πως η πραγματικότητα για τους ήδη καταπονημένους Έλληνες θα λάβει μια νέα ευτυχέστερη μορφή. Καθώς ο ποιητής διατρέχει με τη σκέψη του το δύσκολο παρελθόν της Ελλάδας, θέλει και προσδοκά μια ουσιώδη αλλαγή σε ό,τι μοιάζει να αποτελεί μια συνεχή πορεία δυστυχίας και ψυχικής φθοράς.
Αν λάβουμε υπόψη μας τη συναισθηματική ένταση του ποιητή, με τον πόνο, την αγανάκτηση, τη θλίψη μα και την ελπίδα να κατέχουν την ψυχή του, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανάγκη του να βρεθεί πέρα από τα δεδομένα όρια των λέξεων σε μια εκφραστική περιοχή όπου εκείνο που προέχει είναι το συναίσθημα. Ό,τι θέλει περισσότερο να πει και να παραστήσει ο ποιητής είναι το πλήθος όσων νιώθει μέσα του για κάθε τι που αποτελεί μέρος και συνιστά εν τέλει την πατρίδα του. Άνθρωποι, δέντρα, τοπίο κι αντικείμενα είναι όλα βαπτισμένα στην αγάπη εκείνη που ξεπερνά το εγώ και το τώρα∙ είναι όλα ιδωμένα υπό το πρίσμα του εσώτατου πόθου για την ελευθερία της πατρίδας, για την αποτίναξη κάθε ξενικού ζυγού και φυσικά για την από καιρό ποθούμενη ευπορία του ελληνικού έθνους.
Διαβάστε περισσότεραΗ Ρωμιοσύνη μελοποιήθηκε από το μεγάλο μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύτηκε από τον αξέχαστο Γρηγόρη Μπιθικώτση!
.jpg)
Η επίσημη ιστοσελίδα του ποιητή είναι επίσης μια αξιόλογη σελίδα από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε πολλά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του ποιητή.
Με τους μαθητές της Β΄Λυκείου επιλέξαμε να μελετήσουμε τη ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ από τις πιο αξιόλογες ποιητικές συνθέσεις του ποιητή.
Γιάννης Ρίτσος «Ρωμιοσύνη»
Η Ρωμιοσύνη (γραμμένη το 1945-47 και τυπωμένη πρώτη φορά το 1954 μέσα στην ευρύτερη συλλογή Αγρύπνια που περιέχει το έργο του ποιητή από το 1941 ως το 1953) είναι μια μεγάλη ποιητική σύνθεση χωρισμένη σε επτά μέρη-ενότητες. Στη σύνθεση αυτή ο ποιητής, συνδέοντας με τρόπο προσωπικό διάφορα στοιχεία της ιστορικής παράδοσης και ποικίλους εκφραστικούς τρόπους, μας δίνει ανάγλυφη τη μορφή της Ελλάδας και των ανθρώπων της στον αδιάκοπο αγώνα τους για ελευθερία, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
I
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
Ο δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι φωνές μες στον ασβέστη
του ήλιου.
Η ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Τα σκονισμένα σκοίνα.
Το μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό.
Όλοι διψάνε. Χρόνια τώρα. Όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό
πάνου απ’ την πίκρα τους.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια,
μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά στο λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους –
έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τα άγρια
γένια τους.
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με
ταμπούρλα.
Τόσα χρόνια όλοι πεινάνε, όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,
έφαγε η κάψα τα χωράφια τους κι η αρμύρα πότισε τα σπίτια τους
ο αγέρας έριξε τις πόρτες τους και τις λίγες πασχαλιές της πλατείας
από τις τρύπες του πανωφοριού τους μπαινοβγαίνει ο θάνατος
η γλώσσα τους είναι στυφή σαν το κυπαρισσόμηλο
πέθαναν τα σκυλιά τους τυλιγμένα στον ίσκιο τους
η βροχή χτυπάει στα κόκαλά τους.
Πάνου στα καραούλια πετρωμένοι καπνίζουν τη σβουνιά και τη νύχτα
βιγλίζοντας το μανιασμένο πέλαγο που βούλιαξε
το σπασμένο κατάρτι του φεγγαριού.
Το ψωμί σώθηκε, τα βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους.
Τόσα χρόνια πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα
όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται και κανένας δεν πέθανε –
πάνου στα καραούλια λάμπουνε τα μάτια τους,
μια μεγάλη σημαία, μια μεγάλη φωτιά κατακόκκινη
και κάθε αυγή χιλιάδες περιστέρια φεύγουν απ’ τα χέρια τους
για τις τέσσερις πόρτες του ορίζοντα.
Ο Γιάννης Ρίτσος συνθέτει το ποίημα αυτό αμέσως μετά την τραγική εμπειρία της γερμανικής κατοχής και επιχειρεί να αποδώσει τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού.
Ο ασίγαστος πόθος των Ελλήνων για ελευθερία, οι συνεχείς μόχθοι του ελληνικού λαού, ο πόνος που έχει γίνει πια ένα με την ψυχή τους, αλλά και ο ακατάλυτος δεσμός τους με τον τόπο που κατοικούν αδιάκοπα για χιλιάδες χρόνια, είναι μερικές από τις θεματικές του ποιήματος.
Ο λόγος του ποιητή κινείται συχνά πέρα από την κυριολεξία με διατυπώσεις υπερρεαλιστικές που αποσκοπούν στη συγκινησιακή απόδοση στοιχείων της ελληνικής ψυχής και του ελληνικού τοπίου. Η υπερρεαλιστική έκφραση επιτρέπει στον ποιητή τη δημιουργία εικόνων που φέρνουν στο φως τα συναισθήματα εκείνα που προκαλούνται στην ψυχή του από τη βαθιά αγάπη του για τον ελληνισμό. Η προσέγγιση του ποιητή αποδεσμεύεται από τους περιορισμούς της ρεαλιστικής θέασης και στοχεύει στη βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων, όπως αυτή διαμορφώνεται με όλη την ένταση της συναισθηματικής φόρτισης. Τα πρόσωπα και τα πράγματα του ελληνικού χώρου βαρύνουν στη συνείδηση του ποιητή όχι μόνο με την πραγματική και υλική τους υπόσταση, αλλά κυρίως με τις άπειρες προεκτάσεις που τους προσδίδει η αγάπη, ο πόνος κι οι πόθοι του ποιητή∙ αποκτούν άρα την ουσιαστική αξία που έχουν για κάθε Έλληνα, που ακόμη και σε μια πέτρα του ελληνικού χώρου βλέπει κάτι που αντιπροσωπεύει το σύνολο της πατρίδας του.
Η συναισθηματική φόρτιση του ποιητή που είναι εμφανής σε όλο το ποίημα δικαιολογείται όχι μόνο λόγω της έκτασης που έλαβαν οι απώλειες και οι κακουχίες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αλλά κι από τη διαφαινόμενη ελπίδα του -κυρίως στις επόμενες ενότητες του ποιήματος- πως η πραγματικότητα για τους ήδη καταπονημένους Έλληνες θα λάβει μια νέα ευτυχέστερη μορφή. Καθώς ο ποιητής διατρέχει με τη σκέψη του το δύσκολο παρελθόν της Ελλάδας, θέλει και προσδοκά μια ουσιώδη αλλαγή σε ό,τι μοιάζει να αποτελεί μια συνεχή πορεία δυστυχίας και ψυχικής φθοράς.
Αν λάβουμε υπόψη μας τη συναισθηματική ένταση του ποιητή, με τον πόνο, την αγανάκτηση, τη θλίψη μα και την ελπίδα να κατέχουν την ψυχή του, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανάγκη του να βρεθεί πέρα από τα δεδομένα όρια των λέξεων σε μια εκφραστική περιοχή όπου εκείνο που προέχει είναι το συναίσθημα. Ό,τι θέλει περισσότερο να πει και να παραστήσει ο ποιητής είναι το πλήθος όσων νιώθει μέσα του για κάθε τι που αποτελεί μέρος και συνιστά εν τέλει την πατρίδα του. Άνθρωποι, δέντρα, τοπίο κι αντικείμενα είναι όλα βαπτισμένα στην αγάπη εκείνη που ξεπερνά το εγώ και το τώρα∙ είναι όλα ιδωμένα υπό το πρίσμα του εσώτατου πόθου για την ελευθερία της πατρίδας, για την αποτίναξη κάθε ξενικού ζυγού και φυσικά για την από καιρό ποθούμενη ευπορία του ελληνικού έθνους.
Διαβάστε περισσότεραΗ Ρωμιοσύνη μελοποιήθηκε από το μεγάλο μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύτηκε από τον αξέχαστο Γρηγόρη Μπιθικώτση!
Τρίτη 22 Ιουλίου 2014
ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2014
Για τους μαθητές που το Σεπτέμβριο θα πάνε Γ΄Λυκείου !
Το θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας και κάποιες προτεινόμενες απαντήσεις από Φροντιστήρια .
|
ΑΡΧΗ 1ΗΣ ΣΕΛΙ∆ΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ∆΄ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ
|
|
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
|
|
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ
Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
|
|
ΚΑΙ ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Β΄)
|
|
ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ 2014 -ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
|
|
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
|
ΣΥΝΟΛΟ
ΣΕΛΙΔΩΝ: ΤΡΕΙΣ (3)
|
ΚΕΙΜΕΝΟ
|
|
Η «ανθρωπιά» είναι μια
λέξη του καιρού μας, ένας όρος κοινόχρηστος, ένα νόμισμα που κυκλοφορεί
σ’ όλα τα χέρια, γιατί συμβαίνει η ανταλλακτική του αξία να είναι πολύ μεγάλη.
Και με την «ανθρωπιά» εννοούμε, φυσικά, τη συμπόνια, τη συμμετοχή, με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο, στο πάθος του γείτονα. Και όχι μόνο του γείτονα. Του κάθε
ανθρώπου. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν τον όρο «ανθρωπισμός». Έλεγαν: «αυτός είναι μεγάλος
ανθρωπιστής» και με τούτο εσήμαιναν μια προσωπικότητα που ξοδευόταν ολόκληρη για
να κάμει το καλό. Ο Ντυνάν, για παράδειγμα, ο ιδρυτής του «Ερυθρού Σταυρού», υπήρξε
ένας τέτοιος ανθρωπιστής. Πέρα απ’ ό,τι θα μπορούσε να ενδιαφέρει αποκλειστικά
το άτομό του, εσυλλογίσθηκε τους ανθρώπους που έπασχαν, έξω από διάκριση φυλής
και θρησκείας, «εν πολέμω και εν ειρήνη».
|
|
Ο «ανθρωπιστής»,
ένας άνθρωπος με σπουδαίες ικανότητες, που αναλίσκεται με ειλικρίνεια,
χωρίς υστεροβουλία, ακόμη και χωρίς τη θεμιτή, επιτέλους, από πολλές απόψεις,
επιθυμία της υστεροφημίας, υπήρξε, για πολλούς αιώνες, ένα θαυμάσιο ιδανικό, που
οι προγενέστεροι το επρόβαλλαν στους μεταγενέστερους. Ακόμη τότε η «ανθρωπιά»,
μολονότι δεν έπαυε να είναι κοινή απαίτηση, δεν είχε καταντήσει κοινόχρηστος όρος.
Ήταν η σπάνια, η υψηλή παρουσία, όπου μόνο μερικές εκλεκτές φύσεις κατόρθωναν
να φτάσουν. Και ακόμη, μια καθημερινή άσκηση που ο καθένας την επιθυμούσε για
τον εαυτό του, θεωρώντας την αυτονόητο χρέος του, χωρίς να συλλογίζεται ότι θα
μπορούσε και διαφορετικά να την αξιοποιήσει.
|
|
Το γεγονός
ότι η απαίτηση της «ανθρωπιάς» έχει γίνει κοινός τόπος σήμερα δεν είναι χωρίς
ιδιαίτερη σημασία. Δείχνει πως η οικουμενική ψυχή αισθάνεται βαθύτερα την
ταλαιπωρία του ανθρώπου και αναζητεί διέξοδο.
|
|
Περιττό
να προστεθεί πως και η ανθρωπιά, καθώς κι ένα σωρό άλλοι όροι, έχει υποστεί τρομακτικές
διαστρεβλώσεις. Όποιος είπε πως οι ιδέες είναι καθώς τα υγρά, που παίρνουν
το σχήμα του μπουκαλιού τους, είχε, βέβαια, πολύ δίκιο. Και με τους όρους το ίδιο
συμβαίνει. Αλλάζουν νόημα, αλλάζουν απόχρωση, κατά τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται
κανείς και κατά τον σκοπό που επιδιώκει χρησιμοποιώντας τους. Έτσι, μπορούμε να
μιλούμε όλοι για ανθρωπιά, αλλά να εννοούμε ολωσδιόλου διαφορετικό πράγμα
ο καθένας.
|
|
Έπειτα,
ένας όρος, μια λέξη, μια έκφραση, που βρίσκεται ολοένα στο στόμα μας, σιγά σιγά
φτωχαίνει, αδειάζει, αποστεώνεται, αυτοακυρώνεται. Φοβούμαι πως ίσια ίσια
αυτό έχει συμβεί με την ανθρωπιά. Αρκεί μια ματιά ολόγυρά μας, για να το νιώσουμε
καλύτερα τούτο. Η καθημερινή ζωή ολοένα και περισσότερο χάνει τη θαλπωρή, τη γλυκιά
ζεστασιά της. Είναι ένας
|
|
ΤΕΛΟΣ 1ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ∆ΕΣ
|
|
ΑΡΧΗ
2ΗΣ ΣΕΛΙ∆ΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ∆΄ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ
|
|
χειμώνας χωρίς αλκυονίδες.
Η «καλημέρα», αυτό το χαρούμενο άνοιγμα παραθύρου προς τον αίθριο ουρανό, μεταβάλλεται
σιγά σιγά σε μορφασμό. Η ανθρώπινη λαιμαργία, η δίψα της ευζωίας δεν αφήνει
τόπο για ευγενικά αισθήματα. Κάτι περισσότερο: τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται
ξεπερασμένα.
|
|
Λησμονούμε,
ωστόσο, πως η ανθρωπιά είναι κυριότατα βούληση, δεν είναι γνώση, δεν είναι
μόνο γνώση. Και δεν είναι λόγος, είναι πράξη. Είναι ένας ολόκληρος εσωτερικός
κόσμος, στην τελείωσή του, που ακτινοβολεί παντού. Η ανθρωπιά αποκλείει τη μισαλλοδοξία,
την καταφρόνηση του άλλου ανθρώπου· είναι επιεικής
και ήπια. Περιέχει πολλή συγκατάβαση και πολλή κατανόηση. Η ανθρωπιά είναι κυκλική
παρουσία. Δεν βρίσκεται στραμμένη προς ένα μονάχα σημείο του ορίζοντα. Εκείνος
που είναι αληθινά ανθρώπινος δεν μπορεί παρά να είναι, σε κάθε περίσταση, ανθρώπινος.
Η ανθρωπιά δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι όργανο αυτοπροβολής και επιτυχίας. Είναι
απάρνηση. Πρέπει πολλά ν’ αρνηθείς, για να κερδίσεις τα ουσιωδέστερα. Αλλά δεν
είναι και παθητική κατάσταση. Ολωσδιόλου αντίθετα, αποτελεί μορφή αδιάκοπης
ενέργειας. Είναι πολύ ευκολότερο να γίνεις «μέγας ανήρ» παρά να γίνεις «μεγάλος
άνθρωπος». Η Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα μεγάλων ανδρών. Αλλά έχει πολύ
λίγους «ανθρώπους» να παρουσιάσει.
|
|
I.Μ.Παναγιωτόπουλος,
Ο Σύγχρονος Άνθρωπος. Οι Εκδόσεις των φίλων, Αθήνα 1988. 18ηέκδοση
(Διασκευή).
|
|
A1. Να γράψετε στο τετράδιό σας την
περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε (100-120 λέξεις).
|
|
Μονάδες
25
|
|
Β1. Να αναπτύξετε σε μία παράγραφο
100 έως 120 λέξεων το περιεχόμενο του αποσπάσματος που ακολουθεί: «Η ανθρώπινη
λαιμαργία, η δίψα της ευζωίας δεν αφήνει τόπο για ευγενικά αισθήματα. Κάτι περισσότερο:
τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα.».
|
|
Μονάδες
10
|
|
Β2. α) Να βρείτε δύο τρόπους ανάπτυξης
στην πρώτη παράγραφο του κειμένου (Η «ανθρωπιά» … «εν πολέμω και
εν ειρήνη») και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
|
|
Μονάδες
6
|
|
β) Ποια νοηματική σύνδεση εκφράζουν οι διαρθρωτικές
λέξεις: έτσι (στην τέταρτη παράγραφο) ωστόσο (στην
έκτη παράγραφο).
|
|
Μονάδες
4
|
|
Β3. α) Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά
από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:
|
|
αναλίσκεται,
οικουμενική, διαστρεβλώσεις, ολωσδιόλου, ευζωίας.
|
|
Μονάδες 5
|
|
ΤΕΛΟΣ 2ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ∆ΕΣ
|
|
ΑΡΧΗ 3ΗΣ ΣΕΛΙ∆ΑΣ – Γ΄ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ
∆΄ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ
|
|
β) Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από
τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:
|
|
κοινόχρηστος, συμμετοχή,
αυτοακυρώνεται, γνώση, αδιάκοπης.
|
|
Μονάδες 5
|
|
Β4. α) Να αιτιολογήσετε τη χρήση των εισαγωγικών στις
παρακάτω περιπτώσεις:
|
|
«αυτός είναι μεγάλος
ανθρωπιστής» (στην
πρώτη παράγραφο)
|
|
«Ερυθρού Σταυρού»
(στην
πρώτη παράγραφο).
|
|
Μονάδες 2
|
|
β) Να εντοπίσετε στο κείμενο
τρεις εκφράσεις με μεταφορική σημασία.
|
|
Μονάδες 3
|
|
Γ1.
Σε άρθρο σας, που θα δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα, να αναφερθείτε
σε φαινόμενα που αποδεικνύουν το έλλειμμα ανθρωπιάς στην εποχή μας, αλλά και σε
δραστηριότητες, ατομικές και συλλογικές, που αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού
του ελλείμματος (500-600 λέξεις). Μονάδες 40
|
|
ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους)
|
|
1
Στο εξώφυλλο να
γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνωπάνω να συμπληρώσετε τα
Ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω
την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα
στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας.
2
Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω
μέρος των φωτοαντιγράφων αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας
πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή
σας να παραδώσετε μαζί με το τετράδιο και τα φωτοαντίγραφα.
3
Να απαντήσετε στο τετράδιό σας σε
όλα τα θέματα μόνο με μπλε ή μόνο με μαύρο στυλό με μελάνι που δεν
σβήνει.
4
Κάθε απάντηση τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή.
5
Διάρκεια εξέτασης: τρεις (3) ώρες μετά
τη διανομή των φωτοαντιγράφων.
6
Χρόνος δυνατής αποχώρησης: 10.00 π.μ.
|
|
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
|
|
ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ
|
|
ΤΕΛΟΣ 3ΗΣ ΑΠΟ 3 ΣΕΛΙ∆ΕΣ
|
Α. Περίληψη
Ο δοκιμιογράφος / συγγραφέας στο κείμενο του αυτό πραγματεύεται το ζήτημα της διαχρονικής
εξέλιξης της ανθρωπιάς. Αρχικά, αφού προσδιορίσει την έννοια ως το καθολικό ενδιαφέρον για τον
πάσχοντα συνάνθρωπο, διευκρινίζει πως στο παρελθόν το ιδανικό του ανθρωπισμού προσεγγίζουν
ανυστερόβουλα μόνο υψηλές και ικανές προσωπικότητες θεωρώντας τον παράλληλα άσκηση του
καθημερινού βίου. Σήμερα, ωστόσο, ο κοινότοπος όρος ανθρωπιά έχει αλλοιωθεί, με κίνδυνο να
παραμείνει σε θεωρητικό επίπεδο, λόγω της υποκειμενικής χρήσης του. Αυτή την κατάσταση
αποδεικνύουν πολλά δείγματα της συμπεριφοράς του σύγχρονου ανθρώπου που στερείται ανθρωπιάς,
με αποτέλεσμα τον εξοβελισμό των υψηλών αισθημάτων. Τέλος θέτει το πλαίσιο της ανθρωπιάς η
οποία εμπεριέχει την έμπρακτη βούληση και εκδηλώνεται ανεξαιρέτως σε όλους και οποτεδήποτε
απορρίπτοντας κάθε ατομικό κέρδος.
Β1. Είναι γεγονός πως στην εποχή του υλικού ευδαιμονισμού, τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται
παρωχημένα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ως αποκλειστική επιδίωξη την
απόκτηση καταναλωτικών αγαθών και περιφρονεί κάθε ηθικοπνευματική αξία. Στο πλαίσιο του
ατομικισμού και του ανταγωνισμού, αποθεώνει το χρήμα και το κέρδος, αδιαφορώντας για την
καταπάτηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων που συντελείται γύρω του. Επίσης οι συνθήκες ζωής
στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις ενισχύουν τη μοναξιά, την τάση για αποξένωση από τον συνάνθρωπο
και την τυποποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Κρίνεται λοιπόν αναγκαίο να επαναπροσδιοριστεί ο
όρος του ανθρωπισμού όχι απλώς ως θεωρητικό ιδεολογικό κίνημα αλλά και ως πρακτικός
προσανατολισμός στον τρόπο ζωής και σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου.
Β2α. Ορισμός (με την «ανθρωπιά» εννοούμε…)
Παράδειγμα (…για παράδειγμα,…)
β. έτσι: συμπέρασμα
ωστόσο: αντίθεση
Β3α. αναλίσκεται: αναλώνεται, ξοδεύεται, δαπανάται, καταναλώνεται κ.α.
οικουμενική: παγκόσμια, πανανθρώπινη, καθολική κ.α.
διαστρεβλώσεις: παραποιήσεις, στρεβλώσεις, παραμορφώσεις, αλλοιώσεις κ.α
ολωσδιόλου: εντελώς, τελείως, ολότελα, παντελώς κ.α.
ευζωίας: καλοπέρασης, καλοζωίας, ευημερίας, ευδαιμονίας κ.α.
β. κοινόχρηστος: ιδιόχρηστος, ιδιωτικός, ατομικός κ.α.
συμμετοχή: αποχή κ.α.
αυτοακυρώνεται: αυτοεπιβεβαιώνεται, αυτοπραγματώνεται κ.α.
γνώση: άγνοια κ.α.
αδιάκοπης: ασυνεχούς, αποσπασματικής, σποραδικής κ.α.
Β4α. «αυτός είναι μεγάλος ανθρωπιστής»: αυτούσια μεταφορά λόγων
«Ερυθρού Σταυρού»: τίτλος οργανισμού - επωνυμία
β. μια προσωπικότητα που ξοδευόταν ολόκληρη
τρομακτικές διαστρεβλώσεις
μια έκφραση που σιγά σιγά φτωχαίνει, αδειάζει, αποστεώνεται
η καθημερινή ζωή ολοένα και περισσότερο χάνει την θαλπωρή...
η «καλημέρα»... αυτό το χαρούμενο άνοιγμα παραθύρου προς τον αίθριο ουρανό κ.α.
Γ. Παραγωγή Λόγου
H ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ… (άρθρο, τίτλος με σχόλιο)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
[Αναφορά στην επικαιρότητα, στα μέσα ενημέρωσης που μεταδίδουν ειδήσεις και πληροφορίες για
περιστατικά απανθρωπιάς, παραβίασης στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου]. ΘΕΣΗ Είναι λοιπόν,
καιρός να συνειδητοποιήσουμε και να καταγράψουμε τα φαινόμενα που επιβεβαιώνουν το διαρκές
έλλειμμα ανθρωπιστικής αντίληψης και πρακτικής με σκοπό να αναλάβουμε τις κατάλληλες
πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στην απάμβλυνσή του.
ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Η ανθρωπιά συχνά αποτελεί ευφημισμό για το σημερινό άνθρωπο και αυτό επιβεβαιώνεται με
φαινόμενα που καταγράφονται στην καθημερινότητά του.
· Ανταγωνιστικό πνεύμα στο επαγγελματικό περιβάλλον
· Αντιμετωπίζουμε το συνάνθρωπο χρησιμοθηρικά και κάθε προσφορά μας προϋποθέτει μια
ανταπόδοση.
· Αποδεχόμαστε την παραβίαση των άγραφων νόμων.
· Εκμεταλλευόμαστε την εμπιστοσύνη των άλλων.
· Επιδεικνύουμε απάθεια σε εικόνες όπως η επαιτεία, η παιδική εκμετάλλευση.
· Εξοικειωνόμαστε με τη βία, τον κοινωνικό ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τις προκαταλήψεις και
τα στερεότυπα, θεωρώντας τα αναγκαία κακά.
· Αποδεχόμαστε την τεχνοκρατική σκέψη θεωρώντας «αδυναμία» την έκφραση του
συναισθήματος.
· Απορριπτική συμπεριφορά σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μετανάστες, ανέργους, ΑΜΕΑ).
· Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες για λόγους κερδοσκοπίας τοποθετούν τον άνθρωπο κάτω
από τα κέρδη, καταστρέφουν το περιβάλλον και υπονομεύουν κάθε ανθρωπιστική κατάκτηση.
· Αυταρχικά καθεστώτα και πολιτικά μορφώματα εκμηδενίζουν την αξία της ανθρώπινης
ύπαρξης.
· Οι πολιτικές και στρατιωτικές υπερδυνάμεις χρησιμοποιούν ως πρόσχημα μιας ιμπεριαλιστικής
τακτικής την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
· Οι ισχυρές χώρες αδιαφορούν για τα παγκόσμια προβλήματα, όπως η πείνα, η φτώχια, η
εκμετάλλευση των παιδιών και περιχαρακώνονται στην ευμάρειά τους.
· Ακόμη και φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες λειτουργούν ως μανδύας εμπορικών συναλλαγών, ως
προκάλυμμα οικονομικού επεκτατισμού και προσάρτησης οικονομικά εκμεταλλεύσιμων
περιοχών του πλανήτη.
· Τα μέσα ενημέρωσης εμπορευματοποιούν τον ανθρώπινο πόνο.
· Εκδηλώσεις ξενοφοβίας και συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού αποτελούν διεθνή φαινόμενα.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
· Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε μια «ανθρωπιστική κουλτούρα», αντί της ανταγωνιστικής
στάσης ζωής.
· Προσωπική καλλιέργεια, ανθρωπιστική παιδεία, επαφή με τα κλασικά κείμενα, εξοικείωση με
τα έργα της υψηλής τέχνης.
· Ανάπτυξη εσωτερικής ζωής, ισορροπία με τον εαυτό μας, υψηλό αυτοσυναίσθημα.
· Ισορροπία σώματος και πνεύματος, ορθολογισμού και συναισθήματος.
· Συμμετοχή στα κοινά, διάθεση προσφοράς προς τους άλλους, αλληλεγγύη, εθελοντισμός.
· Απόρριψη του καταναλωτισμού, ειλικρινής επαφή με το συνάνθρωπο.
· Δημιουργικότητα στην εργασία, αίσθηση επαγγελματικής συνείδησης.
· Ποιότητα ζωής, ελεύθερος χρόνος.
· Άμβλυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων με ενίσχυση του κράτους πρόνοιας.
· Καταπολέμηση της ανεργίας, εγγύηση ενός κατώτατου μισθού, διασφάλιση των εργασιακών
δικαιωμάτων και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους.
· Συλλογική δράση μέσω θεσμών εθελοντισμού, μη κυβερνητικών οργανώσεων,
φιλανθρωπικών δράσεων.
· Ενεργοποίηση των φορέων κοινωνικοποίησης προκειμένου να αναδειχθούν οι ανθρωπιστικές
αξίες.
· Καταπολέμηση των προκαταλήψεων που παράγουν ρατσιστικές απλουστεύσεις.
· Ενίσχυση των πολιτιστικών πρωτοβουλιών, αποδοχή της διαφορετικότητας, της ετερότητας.
· Αξιοποίηση της τεχνολογίας προς την κατεύθυνση της κοινωνικής ισότητας, της συμμετοχής
και της πρόσβασης στη γνώση.
· Ενίσχυση της δράσης των Διεθνών Οργανισμών για τον περιορισμό των προβλημάτων του 3ου
κόσμου.
· Σχολικά προγράμματα που θα προβάλλουν το στοιχείο της αλληλεγγύης, της ομαδικότητας,
της συνεργασίας και θα ασκούν κριτική στα ανταγωνιστικά καταναλωτικά πρότυπα που
απομονώνουν το άτομο από την ομάδα (εκδηλώσεις, ομιλίες, προβολές κτο).
· Ανάδειξη ανθρωπιστικών προτύπων από τα μέσα ενημέρωσης (προβολή τέτοιου είδους
πρωτοβουλιών).
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ασφαλώς πολλοί θα θεωρήσουν ότι η ανθρωπιά μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία, παθητικότητα,
ενδοτικότητα και υποχώρηση. Ωστόσο το πνεύμα της ανθρωπιάς είναι ενεργητικό. Η δικαίωσή της
βρίσκεται στην πράξη, όχι στα λόγια, στη συμμετοχή, την ενσυναίσθηση των προβλημάτων του
άλλου. Δε θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσουμε ότι η ανθρωπιά είναι ο ελλείπων κρίκος στην ανέλιξη
του πολιτισμού μας. Οι σύγχρονες κοινωνίες υποφέρουν από την έλλειψή της και στερούνται των
λύσεων που θα μπορούσε να προσφέρει σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Ο αληθινά ανθρωπιστής
δε συμβιβάζεται αλλά διεκδικεί τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του πάσχοντος συνανθρώπου του
με αυταπάρνηση και με την υπέρβαση του εαυτού του. Και αυτή είναι μια πράξη γενναιότητας αλλά
και μια πράξη ευθύνης.
Το κείμενο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου που δόθηκε στις εξετάσεις Νεοελληνικής Γλώσσας
περιλαμβάνεται στο φροντιστηριακό μας βοήθημα «ΕΚΘΕΣΗ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ» σελ. 13
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Β. ΜΑΓΟΥΛΑΣ – Α. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ – Γ. ΛΙΑΓΚΑΣ – Χ. ΖΟΡΜΠΑΣ - Α. ΔΗΜΑΚΗ
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ
Στα πλαίσια του μαθήματος ,είδαμε αρχικά κάποιες ενδιαφέρουσες διαφάνειες !
Μετά παρακολουθήσαμε κάποιο ενδιαφέρον βίντεο!
Μετά το τέλος των προβολών ,μιλήσαμε για το λογισμικό περιβάλλον Η ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ και περιηγηθήκαμε για λίγα λεπτά ,διότι χτύπησε το κουδούνι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)